The best way to celebrate your birthday is to go on vacation!

En dat is precies wat we hebben gedaan. Happy birthday to me! 9 mei 2016 ben ik 27 geworden en zijn we (wederom) op reis naar Alanya gegaan. Het is inmiddels 6 jaar geleden dat we hier voor het laatst waren. Alhoewel we van plan waren om eerst andere landen te bezoeken voordat we hier terug kwamen, heeft de vermoeidheid van alle dag (en de goedkope vakantieprijs

) het gewonnen van ons voornemen. Maar na zo een goede ervaring de vorige keer is dit natuurlijk absoluut geen straf!

De spanning van het "op vakantie gaan" zat er zo goed in dat ik nauwelijks het gevoel had dat het ook mijn verjaardag was, maar alle felicitaties die ik van jullie heb mogen ontvangen hebben dat helemaal goed gemaakt! Heel erg bedankt voor alle lieve wensen

We hadden een middag vlucht dus we wisten van te voren al dat we vrij laat in Alanya aan zouden komen. Wat we niet hadden voorzien was de rode draad van "we zijn er bijna maar nog niet helemaal" zich over de dag zou verspreiden.

Het begon allemaal toen we naar Schiphol vertrokken om 12.30u. Normaal gesproken zouden we daar vanuit ons vertrekpunt binnen 15 min. zijn. Irshaad besloot om dit keer een andere weg te nemen die "sneller" zou zijn, waardoor we er uiteindelijk bijna 3 kwartier over hebben gedaan. Vraag niet hoe, maar het was niet erg, we waren immers ruim op tijd. We zouden pas om 16.00u vliegen. Vervolgens komen we op Schiphol aan en hoewel we daar elke dag komen (voor werk) lukt het ons op een of ander manier om bijna 3 rondjes te rijden voordat we eindelijk bij een parkeergarage aankomen. Zucht. Nog steeds geen man over boord, genoeg tijd over. Eenmaal ingecheckt, koffer ingeleverd en door de scan, moeten we nog langs de douane. Zie voor je 2 rijen. Één voor alleen EU paspoorten en één voor alle paspoorten. De rij voor de EU paspoorten was aanzienlijk korter dan de andere rij, maar de beveiliger besloot dat iedereen maar in de lange rij moest gaan staan. Prima. Zo gezegd zo gedaan. Het was inmiddels 13.45u en we moesten pas om 15.00u boarden. Na bijna een kwartier in de rij te hebben gestaan opent zich uiteindelijk een tweede balie, waar de helft van de rij natuurlijk gelijk naar toe rent, maar wij besluiten gewoon te blijven staan, omdat we toch al bijna aan de beurt waren. Nog maar 2 wachtende voor ons. En ja hoor. Dan komt er één bij de doane die uitgebreid ondervraagt wordt en waar 'versterking' voor wordt geroepen, terwijl de rij naast ons heel vlot doorloopt. Sta je daar te wachten. So close yet so far....nou na weer bijna 3 kwartier in de rij gestaan te hebben waren we eindelijk door de douane, yay we gaan nu echt weg!

Of dat dachten we. We zitten rond 15.00u eindelijk te wachten om aan boord te gaan. Klein vliegtuig, zo gebeurd toch. Not. Van alle stoelnummers die je maar kan hebben, zaten wij letterlijk precies in het midden van het vliegtuig en dat betekende blijkbaar dat wij als laatste aan boord mochten. Nu keken we elkaar aan en schoten in de lach...hoe krijgen we het voor elkaar om overal steeds maar te moeten wachten? Eindelijk in het vliegtuig, gordels om, klaar voor vertrek, zien we nog wat mensen heen en weer lopen en klagen dat ze op een veilige plek willen zitten. Veilige plek? Goedemiddag mensen, this is your captain speaking. We gaan zo vertrekken, maar er zit nog wat plastic los bij een raam, dus dat moet even verholpen worden. WAT?!?!?!?!

Iedereen kijkt die kant op en denkt, misschien had je dat beter niet kunnen zeggen meneer de piloot. Tijdens de veiligheidsinstructies zien we nog snel wat mensen een schietgebedje doen, want waar zijn we nou helemaal mee bezig. Maar goed, alles opgelost en binnen no time zaten we in de lucht en voor we het wisten waren we al in Duitsland. De vlucht liep erg voorspoedig en we waren 3 kwartier voor verwachte aankomst geland (3 kwartier is echt een terugkerend iets merk ik nu). Maar dan ben je vroeg geland, mag je nog lekker lang op je koffers wachten. 20.15u geland, uiteindelijk zaten we pas om 21.30u in de bus. En dan komt de reisleider je nog eens vriendelijk vertellen dat het een kleine 2 uur duurt voordat we in Alanya aankomen. We hoorden onze mede bus reizigers al klagen (alsof ze dit nog nooit hadden meegemaakt) over letterlijk alles. Van hoe langzaam de bus reed tot waarom we een tussenstop moesten maken. Maar inderdaad, na ongeveer 1,5u kwamen we bij het eerste hotel aan waar een deel van de reizigers de bus verliet. Niet wij. Oh nee. Wij waren natuurlijk weer, je raad het al, als laatst. Of een na laatst dan. 23.45u (Turkse tijd) komen we EINDELIJK aan in het hotel. Uitgeput van de reis natuurlijk.

En dat is dus hoe we mijn verjaardag hebben doorgebracht. Het mocht niet zo zijn dat alles soepel verliep, maar belangrijkste is dat we veilig en wel zijn aangekomen en ons verheugen op de rest van de week!

Tot het volgende verhaal!

Mo en Tani